رابدومیولیز، نتیجه تخریب عظیم ماهیچهای است و دلایل بسیاری وجود دارد از جمله:
تمرینات بسیار تهاجمی مثل بلند کردن وزنه، تمرینات شدید با فیلم یا انجام تمرینات متنوع. این امر، وقتی بیشتر صحت پیدا می کند که فرد، از فعالیت اندک به سمت انجام تمرین به مدت یک ساعت یا بیشتر حرکت می کند.
آسیب سلول عضلانی منجر به نارسایی کلیه، برای هر فردی که یک برنامه تمرینی را بیش از حد انجام می دهد، ممکن است اتفاق بیفتد و ابتلا به رابدومیولیز نباید به عنوان نشان افتخار به حساب آید؛ همچنین تصمیم عاقلانه برای توقف تمرینات در زمان مناسب، نباید شکست به حساب آید.
آسیب ایجاد شده در قربانیان آسیب های ضربه ای مثل زلزله، بمب گذاری یا اصابت صاعقه
اگر فردی بیفتد و چندین ساعت بی حرکت دراز بکشد (مثلا به خاطر سکته مغزی، مستی یا مصرف بیش از حد دارو)، وزن بدن، ماهیچه های خود را له می کند و رابدومیولیز رخ می دهد.
دلایل عاری از آسیب، شامل عوارض جانبی داروهای خاصی مثل استانین مصرفی برای درمان کلسترول بالا و برخی داروهای روان پزشکی است.
علایم بیماری رابدومیولیز
شایع ترین دلایل رابدومیولیز عبارت اند از:
ضعف عضلانی
درد ماهیچه
ادرار تیره
آسیب ماهیچه باعث التهاب می شود که خود منجر به تحریک پذیری، تورم و ضعف ماهیچه های درگیر می شود.
رنگ تیره ادرار، به خاطر ترشح مایوگلوبین از کلیه به داخل ادرار، به خاطر تلاش کلیه برای خلاص شدن بدن از محصولات تحلیل عضلانی است.
علائم مرتبط با عوارض احتمالی رابدومیولیز عبارت اند از:
علائم نارسایی کلیه، که شامل تورم دست ها و پاها است؛ رخوت و بیحالی ضعف علائم هایپرکالمیا (افزایش پتاسیم در خون) مانند ضعف، حالت تهوع، سرگیجه و تپش قلب ناشی از اختلال ریتم قلب و انعقاد درون رگی، اختلال در فرآیند طبیعی انعقاد، ممکن است باعث خونریزی بی دلیل شود
پیشگیری از بیماری رابدومیولیز
درد اندک، هیچ گاه به کسی آسیب نمی رساند اما فرد باید بداند درد زیاد به چه معناست.
آب، برای عملکرد بدن حیاتی است و تشنگی، سیگنال بدن برای نیاز به آب است.
در نهایت، اجازه دهید ادرار، راهنمای شما باشد. ادرار شفاف، نشانه این است که آب بدن کافی است و کلیه ها در حال خارج کردن آب اضافی هستند. ادرار غلیظ، دقیقا برعکس است؛ کلیه ها دچار کم آبی هستند و می خواهند تا حد امکان آب را ذخیره کنند. ادرار قهوه ای، نشانه این است که اتفاقات بدی در راه است
برای بهینه کردن مکانیک حرکت پوش آپ چند تا نکته را با شما در میان میذارم….
برای توسعه قفسه ی سینه (باز گرفتن) و کنترل عضلات بنیادین، باید شانه ها را پایین بیارید و سپس در قسمت منفی شانه ها را به عقب ببرید… سرنخ من برای این کار : شونه هاتون را پایین بیارید جوری که از گوش هاتون دور بشه و به سمت پاها مایل بشه….
آرنج ها باید به سمت پشت اشاره کنند برای این کار باید استخوان بازو را قبل از آغاز حرکت بچرخونید. میدونستید برای این کار به عضله لت قوی و توسعه یافته نیاز دارید (تست لت =از نکات گفته نشده) عضلات مخالف باید درگیر بشن تا استرچ رفلکس ایجاد بشه (بازتاب بخش کشیده شده در حرکت)
بنابراین باید عملکرد خوبی را در عضله پشتی بزرگ و سرشونه پشتی داشته باشیم (ازونجایی که عمدتا ضعف در این ناحیه دیده میشه بیشتر افراد قادر به کنترل دامنه حرکتی پوش آپ نیستند)