کودکان را در تمرینات و بازی‌ها با هم مقایسه نکنیم!

گاه شما متوجه نیستید ولی ممکن است به دلایل مختلف بچه‌ها را با یکدیگر مقایسه کنید.شاید فکر می‌کنید چنین مقایسه‌ای کودک را شرمنده کرده و انگیزه‌ای می‌شود تا او بهتر عمل کند، امّا برعکس، مقایسه کردن باعث ایجاد حسادت و رشک در بچه‌ها می‌شود و روابط آنها را با هم خراب می‌کند.

چند مثال

به مثال‌های زیر توجه کنید:

محمد به هم بازی‌هایش پاس نمی‌دهد و تکروی می‌کند.

مربی:

ببین من از کاظم می خواهم که به بقیه پاس بدهد و او بلافاصله این کار را انجام می‌دهد، چقدر کار خوبی می کند و بهتر بازی می‌کنیم امّا تو این کار را انجام نمی‌دهی.

احساس محمد:

کاظم خوب است، خیلی خوب است، ولی من از او متنفرم.

بهتر است مربی اینطور بگوید:

محمد یکی از راه‌های رسیدن به گل پاس دادن است لطفا سعی کن بیشتر پاس بدهی تا تیمت موفق‌تر باشد.

مربی به بازیکنش که به خوبی  دریبل می‌کند می‌گوید:

تو پسر عجیبی هستی، چقدر دلم می خواست رضا هم میتوانست مثل تو دریبل بزند امّا او استعداد ندارد و نگران او هستم.

احساس کودک:

احساس غرور از اینکه مربی خوشحال است.

اگر یک زمانی نتوانم به این خوبی دریبل کنم مربی در مورد من هم همین را خواهد گفت؟

من بهتر از رضا هستم .او بی ارزش و بی استعداد است.

بهتر است مربی اینگونه بگوید:

آفرین که به این خوبی دریبل می‌کنی. شرط می‌بندم که تو بازیکن بزرگی خواهی شد.

هر کدام از بازیکنان شما علایق و شخصیت واحد و خاصی دارند.علایق و صفات آنها را تشویق و تحسین کنید.از مقایسه کردن آنها اجتناب کنید و سعی نکنید آنها را به رقابت کردن با هم بیندازید.گفتن اینکه: آفرین نظم و انضباطت را دوست دارم بهتر است تا اینکه بگویید،آفرین نظم تو بهتر از محمد است.

مقاله بدنسازی