نکاتی درباره نقطه کور ذهنی
اغلب مربیان فکر میکنند که تصمیمهایی که خودشان میگیرند، عاقلانه تر از تصمیمهای دیگران است و این بدون در نظرگیری تمامی وضع موجود است یا صرفاً با داوری سطحی مربی حاصل میشود. وظیفهی مربی تحلیل مجموعه تصمیمات و اخذ بهترین تصمیم بر پایه مشاوره با کارآموز است.
همچنین اغلب مربیان، دیدن خطاهای دیگران را دوست دارند و کشف آن خطاها را ناشی از هوش و ذکاوت خودشان میدانند! و این درحالیست که این گونه افراد غافلند که خودشان هم برای بقیه جزو دیگرانند. کشف خطاها شاید نشانه هوش سرشار باشد امّا انتقال آن و تلاش برای رفع آن نشانه ی شعور فردی بالا برای کمک به کارآموز است.
در تحقیقی که در آمریکا انجام شد، نتایج نشان داد که ۸۵ درصد افراد خود را کمتر از میانگین جامعه در معرض خطا میدیدند.
نتایج تحقیقات به این نکته جالب اشاره میکند که حتی بعد از آن که خطای نقطه کور برای افراد خاطی تشریح میشود، مقاومت در برابر پذیرش خطا از طرف آنها بیشتر میشود.
مربیان بیش از آن که به نصیحتها گوش بدهند، در نقش والد قرار گرفته و نصیحت نیز میکنند.
به طور مثال در تحلیل و آنالیز عملکرد، حاضر نیستند از مواضع خودشان کوتاه بیایند و در واقع دقیقاً بدلیل بروز همین خطا جبهه گیری کارآموزان دیده میشود.