داروهای قلبی عروقی

اگه می‌خواهید با داروهای قلبی و عروقی آشنا بشی کافیه تا انتهای این مقاله با ما همراه شی…

بتا بلوکرها

بلوک کننده‌های بتا، دو نوع هستند:

• نوع اختصاصی که فقط روی گیرنده های بتا یک اثر می‌کنند لذا با بلوک بتا یک، موجب کاهش تعداد ضربان قلب و کاهش فشارخون می شوند. مثل داروی بیزاپرولول
• نوع غیر اختصاصی مانند پروپرانول با بلوک همزمان گیرنده‌های بتا دو (همزمان با بتا یک) که در برونش ها قرار دارند می توانند موجب تنگی نفس به خصوص در بیماران آسمی شوند لذا در مواردی که بیمار دارای تنگی نفس باشد باید از داروهای بلوک کننده بتا که بطور اختصاصی عمل می‌کنند استفاده کرد.

کلسیم بلوکر

این داروها موجب کاهش سرعت هدایت دهلیزی-بطنی و سینوسی-دهلیزی و شل‌شدن عضلات صاف دیواره قلب و عروق می‌شوند این داروها در مداوای بیماری‌های شریان کرونری از جمله آنژین صدری، آریتمی قلبی، زیادی فشار خون و بیماری‌های عروق انتهایی کاربرد دارند. مانند (دیلتیازیم، وراپامیل، نیمودیپین، نیفیدیپین، آمیلودیپین)

دیژیتال ها

دیگوکسین بر فعالیت انقباضی فیبرهای میوکارد می افزاید، و سرعت هدایت قلبی را کاهش و دوره تحریک‌ناپذیری گره دهلیزی ـ بطنی را افزایش می‌دهد و به همین دلیل به عنوان یک داروی ضد آرتیمی هم کاربرد دارد.

نیتروگلیسیرین

این دارو از طریق گشاد نمودن عروق کرونر قلب عمل می‌کند؛ به همین علّت آن را یک داروی ضد آنژین می‌نامند.

دیوروتیک‌ها

دیورتیک ها بر اساس اینکه بر کدام بخش از توبول های کلیوی اثر می‌کنند، دارای ویژگی‌های متفاوتی هستند.

1.  دیورتیک های قوس هنله مانند فورزماید و اتاکرینیک اسید
2. تیازیدها مانند هیدروکلرتیازید
3. مهارکننده آنزیم کربنیک انهیدراز مانند استازولامید
4. دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم که دو گروه هستند: آنتاگونیست های آلدوسترون مانند اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و بلوکه کننده های کانال سدیم مانند تریامترن
5. دیورتیک های نگهدارنده کلسیم مانند تیازیدها

بیشترین مورد استفاده آنها برای درمان فشار خون بالا است.همچنین برای درمان ادم، نارسایی قلبی، سیروز کبدی، بیماری‌های کلیوی و مسمومیت با داروهایی که دفع کلیوی دارند (مانند آسپرین) به کار می روند. مدرها به صورت غیرعلمی برای کاهش وزن نیز ممکن است مصرف شوند.

ضد انعقادها

داروهای ضد انعقادی و ضدپلاکتی داروهایی هستند که احتمال لخته شدن خون در سرخرگ‌ها، سیاهرگ‌ها یا قلب را کاهش می‌دهند. این گروه داروها عموماً از تشکیل لخته‌های کوچک خون در سیاهرگ‌ها و نیز سرخرگ‌ها و خطرات قلب جلوگیری می‌نمایند و تا حدودی مانع حرکت لخته‌های تشکیل شده (آمبولی) به سوی اندام‌های حیاتی بدن می‌شوند. با این وجود این گونه داروها لخته‌های خون را از بین نمی‌برند.

گروه داروهای ضد پلاکت مانع تجمع پلاکت‌ها و در نتیجه مانع تشکیل لخته خون می‌شوند. از این داروها مانند آسپیرین و دی‌پیریدامول در افرادی که مستعد لخته‌سازی‌اند به منظور پیشگیری از تشکیل لخته خون استفاده می‌شود.

گروه داروهای ضد انعقاد در دو شکل تزریقی و خوراکی تولید و عرضه می‌شوند. رایج‌ترین قلم دارویی تزریقی از این گروه هپارین است. داروی وارفارین رایج‌ترین شکل خوراکی داروهای ضد انعقاد است. مشکل اصلی و شایعی که طی مصرف این داروها وجود دارد این است که مصرف بیش از حد آنها می‌تواند سبب بروز خونریزی از بینی یا لثه یا دستگاه ادراری یا سایر نقاط بدن شود. به همین علت مقدار مصرف دارو (دوز دارو) باید بسیار با دقت محاسبه شده، برای اطمینان از قسمت سیستم انعقاد بدن، آزمایش‌های خونی منظم (آزمونPT) انجام گیرد.

مقاله بدنسازی