اهمیت ضعف عضلات در طراحی تمرینات بدنسازی را جدی بگیرید. افزایش ریسک آسیب در ناحیه تحتانی کمر می‌تواند حین هیپ فلکشن، اکستنشن، ثبات و اکستنشن پشت اتفاق بیافتد.
در اینجا به دو مورد از نقش ضعف عضلات برای طراحی تمرینات اختصاصی در بدنسازی اشاره می‌کنیم:
اگر عضلات شکمی ضعیف باشند، عضلات راست کننده ستون فقرات می‌توانند ناحیه‌ی تحتانی کمر را از حد معمول بیشتر دچار اکستنشن کند. عضلات شکمی لگن را به جلو تیلت می‌کنند و موقعیت مکانیکی راست کننده ستون فقرات را بهبود می‌بخشند، مخصوصاً هنگامی که لومبار اسپاین کشیده و صاف می‌شود. هنگامی که استقامت یا قدرت عضلات شکمی برای مقابله با کشش راست کننده ستون فقرات آنتاگو نیست کافی نباشد و این در موقع ایجاد بار وزنه اتفاق بیافتد، عضلات ناحیه تحتانی کمر در یک موقعیت منفی از نظر مکانیکی قرار می‌گیرند.
ماهیچه خاصره ای مازویی می‌تواند ستون فقرات را در مدت فعالیت های هیپ فلکسورها به سمت خود بکشد و این در صورت ضعف عضلات شکمی اتفاق می‌افتد. این ریسک وقتی بیشتر می‌شود که ضعف عضلات شکمی با عدم انعطاف هیپ فلکسورها همراه شود.
ضعف عضله پشت پا باعث افزایش ریسک آسیب زانو می‌شود.
(عدم ثبات) در مدت اکستنشن زانو و فعالیت‌هایی که در آنها ژانوها بیش از ۹۰ درجه فلکشن دارند، اتفاق می‌افتد. هنگامی که لگن و زانو به صورت همزمان دچار اکستنشن می‌شوند و این اتفاق در یک حرکت کامپاند مشاهده می‌شوند، همسترینگ به مقابله با نیروهای چهار سر هدایت شده به سمت جلو می‌پردازد.
نسبت قدرت همسترینگ و چهار سر رانی باید از ۵۶% تا ۸۰% بیشتر باشد.
