اگر چه همه واحدهای حرکتی،رفتار مشابهی دارند، ولی همه تارهای عضلانی یکسان عمل نمی‌کنند، از آنجا که همه تارهای عضلانی، عملکرد بیو شیمیایی (عملکرد سوخت و سازی) یکسانی ندارند از نظر فیزولوژیکی برخی از این تارها در شرایط بی هوازی و برخی دیگر در شرایط هوازی عملکرد بهتری دارند.
تارهای ST و FT تقریباً به طور یکسان در بدن وجود دارند و به نظر نمی‌رسد که تمرینات قدرتی این نسبت (۵۰_۵۰) را تحت تاثیر قرار دهد. با این حال تمرینات قدرتی اندازه تار را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
تارهای عضلانی از نظر فیزولوژیکی به دو دسته زیر تقسیم می‌شوند:
تارهایی که برای تولید انژی به اکسیژن نیاز دارند، تارهای هوازی، نوع |، قرمز و یا کند انقباض (ST)، نامیده می‌شوند؛ و تارهایی که به اکسیژن نیاز ندارند، تارهای بی‌هوازی، نوع ||، سفید و یا تند انقباض (FT) نامیده می‌شوند.
عصب‌رسانی تارهای عضلانی، تعیین کننده ST و یا FT بودن آنها نیز می‌باشد و همچنین اندازه واحد حرکتی، به تعداد تارهای عضلانی متصل به هر عصب حرکتی بستگی دارد.
واحد حرکتی FT، دارای سلول عصبی درشت‌تری است و به ۳۰۰ تا بیش از ۵۰۰ تار عضلانی عصب‌رسانی می‌کند. واحد حرکتی ST، به طور طبیعی دارای سلول عصبی کوچک‌تری است و به ۱۰ تا ۱۸۰ تار عضلانی عصب رسانی می‌کند. انقباض واحد حرکتی FT، سریع‌تر و شدیدتر است. ورزشکاران موفق در رشته‌های توانی-سرعتی، به طور ارثی دارای نسبت بالایی از تارهای FT هستند ولی زودتر خسته می‌شوند. ولی کسانی که تارهای ST بیشتری دارند، در ورزش‌های استقامتی موفقیت بیشتری دارند، چون این افراد قادر به انجام حرکاتی با شدت کم برای مدت زمان طولانی هستند.
اگرچه تارهای FT در فعالیت کوتاه مدت و سرعتی مورد استفاده قرار می‌گیرند ولی این نیروی عضله و نه سرعت انقباض است که موجب فراخوانی تارهای FT بوسیله اعصاب حرکتی می‌شوند. این امر نشان می‌دهد که چرا ورزشکاران رشته‌های سرعتی (مثل دوندگان سرعت،بازیکنان فوتبال آمریکایی و بیسبال) باید توان خود را افزایش دهند.
توزیع تارهای عضلانی می‌تواند در یک عضله و یا بین عضلات مختلف متفاوت باشد. به طور کلی بازوها در مقایسه با پاها دارای درصد بیشتری از تارهای FT هستند، عضله دو سر بازویی ۵۵ درصد و عضله سه سر بازویی ۶۰ درصد FT دارد در حالی که عضله نعلی (پشت عضله دوقلو ساق پا) تنها ۲۴ درصد FT دارد.
ترکیب نوع تار عضلانی ( یعنی نسبت تارهای FT در یک عضله ) نقش مهمی در ورزش‌های قدرتی بازی می‌کند. عضلاتی که درصد بالایی از تارهای FT دارند، قادر به انقباضات سریع‌تر و قوی‌تر هستند. تغییر نسبت تارهای FT و ST درون عضله در افزایش قدرت اهمیت ویژه‌ای دارد.
هرچند این موضوع هنوز جای بحث زیادی دارد ولی مطالعات نشان داده است که در نتیجه تمرینات قدرتی بلند مدت و شدید ممکن است تارهای ST به FT تبدیل شوند. به این مفهوم که نسبت تارهای FT، با کاهش تارهای ST افزایش می‌یابد.
