تکنیک پرایس P.R.I.C.E در درمان آسیب‌های فوتبال

دستورالعمل یا همان تکنیک P.R.I.C.E چیست؟
یکی از روش‌های درمانی در مراحل اولیه پس از آسیب استفاده از تکنیک P.R.I.C.E می‌باشد که این کلمه مخفف (محافظت، استراحت، یخ درمانی، تحت فشار قرار دادن و بالا نگهداشتن) می‌باشد. در مراحل اولیه پس از آسیب، انجام این کارها می‌تواند منجر به کمتر شدن عوارض پس از آسیب شود.

محافظت کردن (Protection)

محافظت کردن (Protection) یا حمایت از اندام آسیب دیده می‌باشد که در زمان آسیب توسط افراد متخصص و یا اطرافیان فرد آسیب دیده انجام می‌شود. به عبارت دیگر در این مرحله ، عضو آسیب دیده را از طریق بی حرکتی و ثابت و فیکس کردن، از التهاب بیشتر دور می‌کنیم. این امر توسط آتل‌ها، اسپلینت‌ها و وسایل محافظتی دیگر انجام شود. در این مرحله هرگونه انجام فعالیت هایی که می‌تواند آسیب را تشدید کند ممنوع است.

استراحت کردن (Rest)

در این مرحله، به بازیکن و شخص آسیب دیده فرصت استراحت داده می‌شود. در این مرحله بسته به نوع آسیب، میزان و اهمیت آن می‌تواند استراحت از لحظه آسیب تا زمانی که توسط متخصص تشخیص داده می‌شود را شامل شود. در اکثر موارد، استراحت به این دلیل تجویز می شود که بافت‌ها فرصت ریکاوری و بازسازی پیدا کنند. بازیکن موظف است تا از هر گونه فعالیت‌های بدنی و استرس زا که منجر به افزایش درد و التهاب می‌ شود پرهیز نماید. نکته قابل توجه در این مرحله این است که ممکن است که بازیکن در بعضی از حالت‌ها نیاز به انجام حرکت‌هایی داشته باشد که در این مرحله ضرورت دارد از انجام فعالیت‌هایی که در دامنه Pain Free Movement می‌باشند استفاده نمایند و به عبارت دیگر انجام فعالیت‌هایی که منجر به درد می‌شود را نباید انجام دهد.

یخ درمانی (Ice)

در این مرحله، متخصص مربوطه بازیکن و شخص آسیب دیده را تحت درمان یخ گذاری و Ice Therapy قرار می‌دهد. روش‌های مختلف و متعددی برای اعمال سرما درمانی یا یخ گذاری وجود دارد که از دستگاه های کرایو تراپی و یا استفاده از یخ های معمول روی اندام را شامل می‌شود. بسته به نوع آسیب و اندام آسیب دیده می‌تواند این یخ گذاری از ۱۰ الی ۱۵ دقیقه به مدت هر دو ساعت یکبار در موضع به کار برده شود.

تحت فشار قرار دادن (Compress)

 در ادامه این تکنیک، استفاده از روش‌هایی که بتواند بافت آسیب دیده را تحت فشار و کمپرس قرار دهد می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. در این روش از بانداژهای فشاری و همچنین نیروهای خارجی در جهت فشار عضو آسیب دیده استفاده می شود. نتایج تحقیقات نشان داده است که فشار مزمن به طوری که باعث اختلال عروقی در بافت نشود و خطر احتمال انسداد سرخرگی را نداشته باشد، می‌تواند به کنترل خونریزی و به تبع آن کاهش عوارض آسیب کمک شایانی را بنماید.

بالا نگهداشتن (Elevate)

با انجام موارد فوق زمانی که بافت آماده استراحت باشد، بهتر است که اندام را در حالت بالاتری از سطح قلب قرار داده و استراحت نموده. انجام این کار می‌تواند به کنترل تورم کمک شایانی را کند. همچنین به علت اینکه اندام آسیب دیده با ایجاد تورم دچار کاهش دامنه حرکتی می شود ، اعمال فوق و مخصوصاً بالا گذاشتن اندام که سبب کاهش التهاب و تورم می‌شود می تواند دامنه حرکتی بافت را اصلاح نماید. از طرف دیگر قرار دادن عضو در سطح بالا می‌تواند به ریکاوری مناسب‌تر کمک کند. بالا قرار دادن عضو می‌تواند توسط بالش هنگام استراحت در طول ۲۴ یا ۴۸ ساعت اولیه انجام شود.

مقاله بدنسازی