سبکهای حل تعارض در مربیگری
تعارض در هر نوع ارتباطی دیده میشود. برای حل تعارضات سبکهای مختلفی وجود دارد و در مربیگری هم این رفتار دیده میشود. در زیر سبکهای رایج حل تعارض در مربیگری بررسی میشود.
تعارض در هر نوع ارتباطی دیده میشود. برای حل تعارضات سبکهای مختلفی وجود دارد و در مربیگری هم این رفتار دیده میشود. در زیر سبکهای رایج حل تعارض در مربیگری بررسی میشود.
در این سبک سیطره یکی از طرفین از بین برنده تعارض است. این یک سبک مناسب برای حل تعارض نیست و استفاده ابزار قدرت در بسیاری از موارد به ایجاد تنش بین مربی و کارآموز ختم میشود.
مربیان نباید تسلیم خواستههای غیر منطقی کارآموزان شوند. زیرا تسلیم شدن به معنی حل تعارض نیست بلکه این رفتار هم نشان دهنده نوعی غلبه کردن است. مغلوب شدن یک مربی به دلایل مختلف اصلاً پسندیده نیست زیرا این اتفاق بیانگر شخصیت وابسته است. شخصیت وابسته هم در انتخابهای مسیر آزادی عمل ندارد. همچنین مربیان هم مجاز به تسلیم کردن کارآموز خود نیستند چون هم باعث دوری آنها از تعامل میشود و هم راه حل مسائل مختلف بر ملا نخواهد شد.
دوری کردن واکنش افرادی است که در پی حل تعارض نیستند. بنابراین مربیانی که این سبک را انتخاب میکنند بیتوجهی به کارآموز را پر رنگ میکنند و این بیتوجهی رفته رفته به پایان تعامل آنها ختم میشود.
اگر طرفین به دنبال برد-برد باشند یعنی به این سبک علاقه دارند. در این سبک خواستههای مربی و کارآموز مطرح میشود و مورد توجه قرار میگیرد. در این روش احتمالاً مشکل اصلی حل نمیشود ولی مشکلات سه سبک قبلی هم پیش نمیآید. برای حل مشکل چه سبکی بهتر است؟
سبک زیر را مطالعه کنید.
در سبک حل مسئله همه چیز قید میشود. انتظارات طرفین، شرایط همکاری و … بعد از تعیین شرایط نتیجه گیری حاصل میشود. در وقع در این سبک حل تعارض همه چیز تحلیل میشود و طرفین حق انتخاب دارند تا به مسیر ادامه دهند یا خیر!
چند سوال و چند پاسخ درباره مربیگری سلامت