آیا مصرف بیش از حد پروتئین عوارضی به همراه دارد؟
خرداد ۲۶, ۱۳۹۸
هورمون ملاتونین و آنتی اکسیدان کوآنزیم Q10
خرداد ۲۶, ۱۳۹۸اختلال مصرف مواد محرک
ملاک‌های تشخیصی اختلال مصرف مواد محرک
الگوی مواد نوع آمفتامین، کوکائین، یا مصرف مواد محرک دیگر که به اختلال یا ناراحتی قابل ملاحظه بالینی منجر می‌شود که با حداقل دو مورد زیر که ظرف مدت ۱۲ ماه روی می‌دهند، آشکار می‌شوند:۱) ماده محرک اغلب در مقادیر بیشتر یا به مدت طولانی‌تر از آنچه مورد نظر بوده مصرف می‌شود.
۲) میل مداوم یا اقدامات ناموفق برای کاهش دادن یا کنترل کردن مصرف ماده محرک وجود دارد.
۳) زمان زیادی صرف فعالیت‌های لازم برای به دست آوردن ماده محرک، مصرف آن، با بهبود از تأثیرات آن می‌شود.
۴) اشتیاق، یا میل شدید به مصرف ماده محرک.
۵) مصرف مکرر ماده محرک به ناتوانی در برآورده کردن تعهدات نقش عمده در محل کار، مدرسه یا خانه منجر می‌شود.
۶) ادامه مصرف ماده محرک با وجود داشتن مشکلات مداوم یا مکرر اجتماعی یا میان فردی که به وسیله تأثیرات ماده محرک ایجاد یا تشدید شده‌اند.
۷) فعالیت‌های مهم اجتماعی، شغلی، یا تفریحی به علت مصرف ماده محرک رها می‌شوند یا کاهش می‌یابند.
۸) مصرف مکرر ماده محرک در موقعیت‌هایی که از لحاظ جسمانی خطرناک است.
۶) ادامه مصرف ماده محرک با وجود داشتن مشکلات مداوم یا مکرر اجتماعی یا میان فردی که به وسیله تأثیرات ماده محرک ایجاد یا تشدید شده‌اند.
۷) فعالیت‌های مهم اجتماعی، شغلی، یا تفریحی به علت مصرف ماده محرک رها می‌شوند یا کاهش می‌یابند.
۸) مصرف مکرر ماده محرک در موقعیت‌هایی که از لحاظ جسمانی خطرناک است.
۹) مصرف ماده محرک با وجود آگاهی از داشتن مشکل جسمانی یا روانشناختی مداوم یا عودکننده که احتمالا در اثر ماده محرک ایجاد یا تشدید شده است، ادامه می‌یابد.
۱۰) تحمل، به صورتی که توسط هریک از موارد زیر توصیف می‌شود:
الف) نیاز به افزایش چشمگیر مقدار ماده محرک برای دستیابی به مسمومیت با تأثیر دلخواه.
ب) کاهش چشمگیر تأثیر در اثر مصرف مداوم مقدار یکسانی از ماده محرک.
توجه: این ملاک برای کسانی که داروهای محرک را صرفا تحت نظارت پزشکی مناسب مصرف می‌کنند، مانند داروهایی برای اختلال کاستی توجه بیش فعالی یا حمله خواب، برآورده شده محسوب نمی‌شود.
۱۱) ترک، به صورتی که توسط هریک از موارد زیر آشکار می‌شود:
الف) نشانگان مخصوص ترک برای ماده محرک.
ب) ماده محرک ( یا ماده‌ای که ارتباط نزدیکی دارد برای کاهش دادن یا اجتناب کردن از نشانه‌های ترک مصرف شده است.
توجه: این ملاک برای کسانی که داروهای محرک را صرفاً تحت نظارت پزشکی مناسب مصرف می‌کنند، مانند داروهایی برای اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی یا حمله خواب، برآورده شده محسوب نمی‌شود.
مشخص کنید اگر: در حالت بهبود اوليه : بعد از اینکه ملاک‌های کامل برای اختلال مصرف ماده محرک قبلا برآورده شده بودند، هیچ یک از ملاک‌ها برای اختلال مصرف ماده محرک حداقل به مدت ۳ ماه، امّا کمتر از ۱۲ ماه برآورده نشده‌اند.
در حالت بهبود مداوم: بعد از اینکه ملاک‌های کامل برای اختلال مصرف ماده محرک قبلا برآورده شده بودند، هیچ یک از ملاک ها برای اختلال مصرف ماده محرک در هیچ زمانی ظرف مدت ۱۲ ماه با طولانی تر برآورده نشده‌اند.
۱۰) تحمل، به صورتی که توسط هریک از موارد زیر توصیف می‌شود:
الف) نیاز به افزایش چشمگیر مقدار ماده محرک برای دستیابی به مسمومیت با تأثیر دلخواه.
ب) کاهش چشمگیر تأثیر در اثر مصرف مداوم مقدار یکسانی از ماده محرک.
توجه: این ملاک برای کسانی که داروهای محرک را صرفا تحت نظارت پزشکی مناسب مصرف می‌کنند، مانند داروهایی برای اختلال کاستی توجه بیش فعالی یا حمله خواب، برآورده شده محسوب نمی‌شود.
۱۱) ترک، به صورتی که توسط هریک از موارد زیر آشکار می‌شود:
الف) نشانگان مخصوص ترک برای ماده محرک.
ب) ماده محرک ( یا ماده‌ای که ارتباط نزدیکی دارد برای کاهش دادن یا اجتناب کردن از نشانه‌های ترک مصرف شده است.
توجه: این ملاک برای کسانی که داروهای محرک را صرفاً تحت نظارت پزشکی مناسب مصرف می‌کنند، مانند داروهایی برای اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی یا حمله خواب، برآورده شده محسوب نمی‌شود.
مشخص کنید اگر: در حالت بهبود اوليه : بعد از اینکه ملاک‌های کامل برای اختلال مصرف ماده محرک قبلا برآورده شده بودند، هیچ یک از ملاک‌ها برای اختلال مصرف ماده محرک حداقل به مدت ۳ ماه، امّا کمتر از ۱۲ ماه برآورده نشده‌اند.
در حالت بهبود مداوم: بعد از اینکه ملاک‌های کامل برای اختلال مصرف ماده محرک قبلا برآورده شده بودند، هیچ یک از ملاک ها برای اختلال مصرف ماده محرک در هیچ زمانی ظرف مدت ۱۲ ماه با طولانی تر برآورده نشده‌اند.
