شش رفتار مربیان اصیل
در این مقاله چند ویژگی اخلاقی مربیگری را تشریح میکنیم که به عنوان رفتارهای اصیل در مربیگری شناخته میشود. شش رفتار مربیان اصیل عبارتند از:
در این مقاله چند ویژگی اخلاقی مربیگری را تشریح میکنیم که به عنوان رفتارهای اصیل در مربیگری شناخته میشود. شش رفتار مربیان اصیل عبارتند از:
مربیان واقعی به هیچ عنوان به دنبال نمایش صرف نیستند، در اصل آنها همیشه آموزش متمایز خود را هدف قرار میدهند و چنانچه نمایشی هم در کار باشد و محتوای دیداری بسازند، عنصر اصلی آن آموزش است.
این مربیان به خوبی میدانند که در راه مربیگری نقدهای بیشمار و اغلب بیهدفی وجود دارد. اکثراً کارآموزان آنها رفتارهای نادرستی، چه عمداً و چه سهواً نشان خواهند داد. امّا این مربیان رنجیده نمیشوند و به بهترین شکل احساسات خود را کنترل میکنند و در مرحله بعد حتی در جهت رفع رفتار نادرست رویکرد آموزشی خاصی را انتخاب میکنند.
شما در هر رده و هر جایگاهی باشید، مخالفان شما همواره حاضر هستند. حتی افرادی هم پشت سر شر به فکر رقابت ناسالم هستند. در میان فالورهای شما هم احتمالاً افرادی به طور پنهانی به دنبال ایجاد مزاحمت و… هستند. بنابراین بهتر است تمرکز اصلی شما خودتان و حرفهی مورد علاقه شما یعنی شغل مربیگری باشد تا توسط دیگران به حاشیه نروید.
تواضع بیش از اندازه باعث تخریب مقام و جایگاه مربی و از بین رفتن جدیت در آموزش کارآموز میشود و این مسائل تدریجاً باعث کاهش ارزش کار مربی و نتایج کارآموز میشود. از طرفی بهتر است مربیان بیش از حد به خود نبالند، زیرا این کار مانع از ایجاد تعامل مثبت بین آنها و کارآموزشان میشود.
درواقع خلاقیت این مربیان باعث میشود از حداقل امکانات در جهت آموزش اصولی بهره ببرند. این مربیان وابستگی به تجهیزات خاصی ندارند و در همهی شرایط با تبدیل و تغییر مناسب تکنیکها و ابزارها، به کارآموز خود آموزش لازم را میدهند.
متاسفانه بسیاری از مربیان تنها شعار میدهند و در عمل سبک کار و زندگی آنها، چیز دیگری را نشان میدهد. بهتر است با ایجاد الگوهای رفتاری عملی به ایجاد تغییر در کارآموزان بپردازیم تا اعتماد آنها به روند پیش رو و نتایج مورد انتظار دو چندان شود.