اگر به شما بگم یک کمپوت میوه یا یک لیوان آبمیوه، شکر بیشتری از یک لیوان نوشابه دارد حتماً تعجب می‌کنید. فروکتوز یا قند میوه شکلی از کربوهیدرات است که حتی نسبت به شکر معمولی آسیب بیشتری به مغز و سلول‌ها وارد می‌کند. فروکتوز عامل سندروم متابولیک و افزایش وزن است.
این به دلیل کالری فروکتوز نیست بلکه فروکتوز سیستم ذخیره چربی را فعال می‌کند.
کاهش وزن نیازمند خاموش شدن سیستم ذخیره چربی و افزایش عملکرد میتوکندری سلول‌هاست.
میتوکندری‌ها کارخانه سوخت سلول هستند که چربی را برای تولید انرژی می‌سوزانند.
وقتی شما فروکتوز می‌خورید آنزیم فروکتوکیناز فعال می‌شود.
فروکتوکیناز آنزیم‌های دیگری که مسئول ذخیره چربی هستند را فعال می‌کند. اگر فروکتوکیناز غیرفعال شود چربی ذخیره نمی‌شود.
حیوانات این چرخه را به خوبی می‌دانند به همین دلیل است که قبل از خواب زمستانی از میوه‌های جنگلی می‌خورند تا در طی خواب زمستانی از چربی ذخیره شده استفاده کنند.
به همان نسبت که که فیبر سالم‌ترین بخش کربوهیدرات است باید بگم فروکتوز بدترین بخش کربوهیدراتی است.
فروکتوز یک قند است که تنها توسط کبد قابل تجزیه است.دریافت مقدار زیاد فروکتوز به کبد آسیب می‌زند.
اگر تنها منبع فروکتوز میوه‌های پرفیبر باشند شاید مشکل چندانی ایجاد نکند. امّا امروزه اکثر غذاهای فراوری شده شامل آبمیوه‌ها کنسروها کمپوت‌ها سرشار از فروکتوز و فاقد فیبر هستند.
بنظر من فروکتوز عامل اپیدمیک شدن چاقی در سراسر جهان است.
از آنجایی که فیبر خوب و فروکتوز بد است. باید بدانیم هرچه نسبت فیبر به فروکتوز در میوه‌ای بیشتر باشد انتخاب مناسب‌تری است.
